Uprzejmie informujemy, że dobiegł końca konkurs literacki na wiersz o tematyce wiosennej organizowany z okazji Światowego Dnia Poezji. Celem konkursu było inspirowanie dzieci do aktywności twórczej, rozwijanie talentów literackich oraz rozbudzanie wyobraźni i kreatywności. Zadaniem uczniów było samodzielne napisanie wiersza o wiośnie. W ocenie pracy komisja konkursowabrała pod uwagę: zgodność z tematem, oryginalność ujęcia treści utworu, zastosowanie składni emocjonalnej, nagromadzenie różnorodnych środków poetyckich, regularność budowy wiersza oraz wyrazistość podmiotu lirycznego.
Konkurs cieszył się zaskakująco dużym zainteresowaniem. Uczestnicy konkursu wykazali się umiejętnością kreowania obrazów poetyckich i wrażliwością na piękno przyrody.
Oto zwycięzcy konkursu:
W kategorii klas I-IV
- Miejsce – Miłosz Kuczyński, kl. IVA
- Miejsce – Aleksandra Cudnik, kl. IIA
- Miejsce – Maja Gromadzka, kl. IVA
Wyróżnienie – Nadia Ciepłuch, kl. IA, Aleksandra Święćkowska, kl. IC
W kategorii klas V-VIII
- Miejsce – Maja Kuczyńska, kl.VIIC
- Miejsce – Aleksander Żelazny, kl. VE
- Ksawery Brzeziński, kl. VC
Wyróżnienie – Antonina Chrostowska, kl. VE
Wszystkim Uczniom, biorącym udział w konkursie, bardzo dziękujemy.
Zwycięzcom gratulujemy! Niżej publikujemy wiersze, które zajęły 1. miejsca w obu kategoriach.
Magia Pani Wiosny
Co się dzieje dookoła, chyba to są jakieś czary?
Najpierw śnieg i zamieć sroga, teraz ciepło, zieleń, kwiaty.
Pani wiosna – czarodziejka posprzątała wszystko pięknie,
Kolorowy świat stworzyła, szarą ziemię umaiła.
Czary mary i zawilec już wystawia żółtą główkę,
Hokus pokus tu szafirek i tulipan kolorowy,
Żonkil, krokus i pierwiosnekbieli się żółtym środeczkiem.
Rój przylaszczek fioletowych rośnie sobie pod mosteczkiem.
Wczoraj z mamą na spacerze zobaczyłem klucz żurawi.
Kaczki, gęsi i bociany też wracają już stadami.,
Wszystko się do życia budzi i rozwija jak szalone.
Świstak, jeż i niedźwiedź bury już opuszcza swoją norę.
Do całości tych pokazów nic już chyba nie brakuje.
Wszyscy myślą, czym nas jeszcze Pani Wiosna obdaruje?
Z dnia na dzień się wszystko zmienia, rośnie i nabiera siły.
Nikt już raczej nie chce widzieć powrotu Pani Zimy.
(Miłosz Kuczyński, kl. IVA)
Żonkil
Szarość zimy dla człowieka znaczy tyle co pustka.
Nic się nie chce, beznadzieja, wokół mnie wszystko znika.
Cóż tu począć z tą szarością, przykryć śniegiem? Pomalować?
Czy się w zaciszu swojego pokoju po prostu schować?
Przeczekać, przespać jak niedźwiedź w śnie zimowym,
Zwinąć się w kłębek jak kot na parapecie i nic nie chcieć.
Może pomyśleć o jakimś zajęciu, książka, komputer, radio,
Tylko samemu jakoś tak trudno, zima ciągnie się wolno.
Nagle za oknem ktoś coś wypatrzył, tak nie mylicie się wcale,
To żonkil swą piękną główkę wystawił i zaświecił jak słonko.
Patrzę za okno na małego druha, co nadzieję tchnął na nowo,
Na życie i radość, siłę i wigor, zrobiło się kolorowo.
Mój przyjacielu, zawołaj kolegów, niech rosną całym stadkiem,
Niech zmienią ten świat i ludzi wokoło, by uśmiechnęli się do mnie.
Wiosna ożywi i ciało i duszę, sprowadzi wiarę w lepsze dni,
Nie ma już czasu i nic do stracenia, ach czy to mi się śni?
(Maja Kuczyńska, kl. VIIC)
